Falan filan

Dalton Trumbo, Hollywood’un en parlak ve en cesur senaristlerinden biriydi. Spartacus, Roman Holiday ve The Brave One gibi filmlerle tanınan Trumbo’nun kariyeri, McCarthy döneminde Amerikan Karşıtı Faaliyetler Komitesi (HUAC) önünde ifade vermeyi reddettiği için aniden kesintiye uğradı. Kongre’ye saygısızlıktan mahkûm edilerek 1950 yılında neredeyse bir yılını hapiste geçirdi—bu deneyimi, sonrasında hayatını değiştiren bir dönüm noktası olarak tanımlayacaktı. Bu mektup, hapisten çıkışından altı yıl sonra, 1957 yılında kaleme alındı. Trumbo, mektubu Avrupa’da seyahat etmekte olan 17 yaşındaki kızı Nikola’ya yazmıştı. İlk bakışta sadece bir dizi seyahat tavsiyesi gibi başlayan satırlar, giderek daha derin ve dokunaklı bir hâl alıyor—Nikola’nın hayatı boyunca saklamış olduğunu hayal ettiğim bir mektup.  Los Angeles, Kaliforniya 10 Ocak 1957 Sevgili Nikola, Sana sık sık yazmıyor olabilirim ama sanırım sen de kabul edersin ki yazdığımda sözcüklerimi hiç esirgemem. Aklımda birkaç şey var...

  Yukarıda gördüğünüz şey, dünya tarihinde hem Oscar'a (1938'de Pygmalion filminin senaryosu ile) hem de Nobel'e layık görülmüş ilk ve tek kişi olan, büyük usta, İrlandalı oyun yazarı George Bernard Shaw'un, yaşamının son dönemlerinde almaktan ve cevaplamaktan sıdkının sıyrıldığı davetlere, mektuplara vs. genel cevap niteliğinde hazırlattığı reddiye kartının bir kopyası. Kartta şöyle yazıyor:    Bay Bernard Shaw’un okuyucuları ve oyunlarının izleyicileri on binleri bulmaktadır. Onun yaşında kalan kısıtlı zaman, tamamen edebi çalışmaları ve bununla ilgili işlerle doludur; ayrıca savaş vergileri de mali kaynaklarını ciddi şekilde sınırlandırmıştır. Bu nedenle aşağıdaki uyarıları ve bildirimleri basmak zorunda kalmıştır: Bireysel şikayetlerle veya para talepleriyle ilgilenemez. İmza ya da fotoğraf taleplerini karşılayamaz. Okul ve kiliseleri finanse edemez. Bağışlarını mezhep ayrımı yapmayan kamu kuruluşlarına, yardımlarını ise Kraliyet Edebiyat Derneği...