Güle güle Arife
Sevgili Arife, Eskiden insanın büyüdüğünü anlamak için kendi adına düzenlenmiş bir faturayı ödemesi ya da basur, varis, tansiyon gibi dertlerden şikayetçi olması gerektiğine inanırdım. Sen gidince asıl büyümenin, çocukluk kahramanlarını yitirmek olduğunu anladım. Kaburgalarımın altında uzun zamandır pençeleriyle tırmalayarak kendini dışarı atmaya çalışan bir canavarla yaşıyordum, babaanne. Etime ve ruhuma tırnaklarını geçirip yol kazıp duran bu canavar, umudun insanlara işkence ettiği zifiri bir cehennemde hayat bulmuştu. Çok uzun bir konu bu; belki bir gün detaylarıyla anlatırım. Gregor Samsa ve Mr. Hyde melezi bir hikaye. Artık onu içine doğmaya can attığı dünyaya salıp arınmanın vakti, babaanne. Artık büyümemin vakti. Gurbetteki torunun bu gece büyüyüp koca adam olacak. Sırf bu yüzden, bir katran havuzunun ortasında debelenir gibi debelenip durduğumuz çağın absürdizmine teslim olmamak uğruna hatırı sayılır bir süredir iğren...